Η επενέργεια του καιρού και του κλίματος στη διασπορά είναι πιθανή, αλλά η ακριβής επίδρασή τους δεν έχει προσδιοριστεί.
Συγκεκριμένα, η ερευνητική ομάδα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (Δ. Παρασκευής, Ε.Γ. Κωστάκη, Ν. Αλυγιζάκης, Ν. Θωμαΐδης, Κ. Καρτάλης, Σ. Τσιόδρας και Θ. Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) αναλύει το θέμα στο άρθρο: «A review of the impact of weather and climate variables to COVID-19: In the absence of public health measures high temperatures cannot probably mitigate outbreaks», στο Science of The Total Environment.
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι προκύπτουν αντικρουόμενα αποτελέσματα σχετικά με την επίδραση των μετεωρολογικών και κλιματικών μεταβλητών στον COVID-19.
Αναλυτικά, στην πλειονότητα των μελετών διαπιστώνεται η αύξηση της θερμοκρασίας (καθώς και άλλες μεταβλητές όπως η διάρκεια της ηλιοφάνειας, η υγρασία, κ.ά.),η οποία οδηγεί στη μείωση του αριθμού των κρουσμάτων COVID-19.
Στη συνέχεια αξιολογήθηκαν και οι παράμετροι που αναφέρονταν στις παρεμβάσεις προστασίας δημόσιας υγείας (λ.χ. περιορισμός της κινητικότητας, αποστάσεις) τότε δεν παρατηρήθηκε συσχέτιση μεταξύ των μετεωρολογικών και κλιματικών συνθηκών και του COVID-19.
Ως εκ τούτου, τα περιοριστικά μέτρα έχουν πολύ ισχυρότερη επίδραση στην πορεία της πανδημίας σε σχέση με τις μετεωρολογικές ή κλιματικές συνθήκες, οι οποίες μπορούν να εξηγήσουν μόνο το 18% της διακύμανσης των περιστατικών COVID-19.
Μείζονος σημασίας θεωρούνται οι παράμετροι σχετικά με τα επίπεδα της ανθρώπινης κινητικότητας, καθώς και ο αριθμός των εισαγόμενων κρουσμάτων σε κάθε περιοχή.
Τα παραπάνω συμπεράσματα επιβεβαιώνονται από τη σημαντική αύξηση των κρουσμάτων COVID-19 που παρατηρήθηκε το καλοκαίρι του 2020 σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες στο βόρειο ημισφαίριο.
Ενδεικτικό θεωρείται μετά την άρση του lockdown η Αλβανία, η Βουλγαρία, η Βόρεια Μακεδονία και η Σερβία βρέθηκαν με αυξημένο αριθμό περιστατικών (Ιούνιος 2020), ακολουθούμενες από την Αυστρία, την Κροατία, τη Δανία , τη Γαλλία, την Ελλάδα, τη Ρουμανία, την Ισπανία, την Ολλανδία και την Ουκρανία.
Το φαινόμενο επιβεβαιώνει ότι ο ιός μπορεί να προκαλέσει εστίες διασποράς ακόμα και σε υψηλές εξωτερικές θερμοκρασίες, όπως εν μέσω θερινής περιόδου στη Νότια Ευρώπη.
Συνεπώς, χωρίς τα προστατευτικά μέτρα για τη δημόσια υγεία, οι μετεωρολογικές ή/και κλιματικές συνθήκες δεν αρκούν για να εμποδίσουν τη διασπορά το νέου κοροναϊού. Επίσης, διαπιστώνεται ότι η εποχικότητα του διαφέρει σημαντικά σε σύγκριση με τους κοινούς ιούς του κρυολογήματος ή τη γρίπη.
Βαρύτητα φαίνεται πως έχει για την μετάδοση η κατάσταση του αστικού περιβάλλοντος (πυκνότητα δόμησης, ρυθμός αερισμού, αέρια ρύπανση) αφού είναι πιθανόν να επηρεάσει, τη μολυσματικότητα καθώς και τον δείκτη θνησιμότητας από COVID-19. Ωστόσο, τα αποτελέσματα των διεθνών αναλύσεων επιβάλλουν περαιτέρω έρευνα για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με την επίδραση αυτών των μεταβλητών στο COVID-19.
